Pavle Blesić, rođen je 6. avgusta 1924. godine u Somboru. 1945. godine diplomirao je na Državnoj trgovačkoj akademiji u Somboru, 1946. godine diplomirao je na Učiteljskoj školi - Preparandiji u Somboru. 1953 - 55. godine studira slikarstvo na likovnom odseku Više padagoške škole u Novom Sadu. 1965. godine postaje član ULUS-a u Beogradu. 1967 -71. godine studira na Filozofskom fakultetu u Beogradu, na grupi za istoriju umetnosti. 1984. godine Izdata mu je monografija ( Miloš Arsić, Pavle Blesić "Slikarstvo 1964 - 1984 "). 1992. godine izdata mi je monografija (dr Pavle Vasić, Bela Duranci, Zoran Markuš i Sava Stepanov ). 1998. izdata mu je treća monografija "1947 - 1997" (dr Pavle Vasić, Zoran Markuš, Miloš Arsić, Bela Duranci, Sreto Bošnjak i Đorđe Kadijević ). Organozovano mu je 38 samostalnih izložbi. Izlagao je 300 grupnih izložbi u zemlji i inostranstvu. Teško je zamisliti slikarstvo Pavla Blesića a pri tome ne pomeuti Sombor. Od 1959. godine Blesić se iskazivaouporedno na dva likovna područja. Baveći se slikarstvom, bavio se i skulpturom. Tragao je za vlastitim izrazom. Već učešćem na Oktobarskom salonu 1965. u Beogradu, samosvojnost mladog umetnika iz Sombora bila je potvrđena. Na Drugom trijenalu crteža u Somboru, 1966, Blesić je prisutan temperama "Zapis I " i Zapis II" i nedvojbeno je prepoznatljiv u skupini od šezdeset učesnika - rukopisom svojih zapisa. Pavle je krenuo svojim putem. Nije se međutim odrekao svog prava na Sombor. Naprotiv! U dvorištu nadomak ateljeu, arhivski spisi isijavaju "sve ili ništa". Nekada su nekome možda bili sudbinska okosnica, a biće otpad ako ih umetnik ne "proizvede" u segment svojih kreacija. Uz porodični album i zapise na listinama arhivskim, stare medaljone i pečate prihvatiće slikar kao izazov. Trajno se opredelio za izazovnost zavičajnog okruženja, Nije se "uplašio" već slikarski opevanog i po tome u svetu poznatog grada. Tiho, da ne remeti koprene uspomena, zaronio je u intimu varoši i "malih stvari" u njoj. Naslićujući izazove akumulirane u nima, podstaknut beskrajnom rečitošću materije, počeo je da traga za sazvučjem sadržajne ponude o mogućnosti savremenog slikarskog iskaza.

Petar Lubarda je jedan od najvećih srpskih slikara 20. veka. Studije slikarstva počeo u Beogradu, nastavio u Parizu. U crnogorskom odn. srpskom modernom slikarstvu pripada mu izuzetno mesto. U ranim radovima, u kojima se oseća uticaj klasičnih majstora, njegove koloristički razvijene i poetski doživljene vizije neba i zemlje nose izraziti dramski karakter. U posleratnom slikarstvu svom delu dao je apstraktan oblik i asocijativnu sadržinu. Predmet u slici se deformisao i dobio vanvremensku širinu. Gl. dela: Zaklano jagnje (1940), Konji (1953), Guslar (1952), Kosovski boj (1953).

Rano je iskazao veliko interesovanje prema umetnosti. Godine 1993. upisao je Fakultet primenjenih umetnosti i dizajna na Beogradskom Univerzitetu u klasi profesora Vladimira Todorovića, smer zidno slikarstvo. Završio je studije u klasi profesora Mirskog Vujačića i Milana Blanuše. Njegovo stvaralaštvo ima jasnu i veoma izraženu poetiku koja ima za cilj samospoznaju čovekovog duha. Izložbom u galeriji „Artmedia“ 1999. godine on ostvaruje jedinstven izraz koji u narednim godinama sve više razrađuje i dosledno utire svoj put u srpskoj likovnoj sceni.

Predrag Radovanović, rođen je 18. aprila 1984. godine u Sremskoj Mitrovici. Od svog ranog detinjstva, tačnije od devete godine ulazi u svet slikarstva i naravno stiče prva likovna znanja u ateljeu Dragana Martinovića. Dugi niz godina učinio je da početkom 2000. godine počne profesionalno da se bavvi slikarstvom. Član je likovnog udruženja "ESNAF" od 2002. godine. Dobitnik je prve nagrade na Sremskom salonu 2004. godine.