Sa porodicom se 1884. godine preseljava u Beograd. Višu žensku školu završila je u Beogradu 1891. godine. Sledeće, 1892. godine, polaže ispit za nastavnicu crtanja u srednjim školama i postaje učenica u ateljeu Đorđa Krstića. 1896/97. godine pohađa školu kod Cirila Kutljika. Od 1898. godine počinje školovanje u Minhenu u ateljeu Slovenca Antona Ažbea. Već 1900. godine imala je prvu samostalnu izložbu u Beogradu. Godine 1901. započinje rad u ateljeu Julijusa Ekstera u Minhenu. Od 1904. godine angažuje se u domovini oko Prve jugoslovenske umetničke izložbe, osnivanja Lade i Prve jugoslovenske umetničke kolonije (Sićevo, Pirot, 1905. godine).
Do 1912. godine izlaže na mnogobrojnim izložbama: Izložba Lade; Izložba jugoslovenske kolonije 1907; Izložba srpskog umetničkog udruženja 1908; Druga samostalna izložba u Ljubljani 1910; iste godine u Parizu na Jesenjem salonu i u Zagrebu u okviru grupe Medulić; naredne 1911. godine izlaže u srpskom paviljonu na Međunarodnoj izložbi u Rimu, na Salonu internacionalne unije i Jesenjem salonu u Parizu. U Beogradu 1912. godine otvara slikarsku školu i učestvuje na četvrtoj jugoslovenskoj izložbi. U Prvom balkanskom ratu učestvuje kao dobrovoljna bolničarka na frontu. Sa srpskom vojskom je ponovo 1913. i 1914. godine. Umrla je u Valjevu, od tifusa, gde je bila na dužnosti dobrovoljne bolničarke.

Nenad Corelj, rođen u Knjaževcu 1960. godine. Samostalno izložbe: 1999. godine u Knjaževcu, 2000. u Negotinu, Nišu, Zaječaru. 2001. u Doljevcu, Nišu, Prokuplju i Sokobanji 2003. u Knjaževcu, 2004. u Novom Bečeju, 2007. Sokobanji 2008. u Nišu. Član je likovnog udruženja LUNA Niš. Grupne izložbe: 1985. Kraljevo, 2001. Zaječar, Niš i Majdanpek 2002. Pirot i Niš 1991, 1995-2009. Knjaževac 2003-2007. Niš 2005. Zaječar, 2006. Smederevo, 2007. Beogradu. 2009. Balaton (Mađarska) Nagrade: 1985. Kraljevo I nagrada, 2004. Niš, III nagrada za akvarel, 2005. Niš, I nagrada za akvarel, 2006. Niš, nagrada za akvarel, 2007. Niš, I nagrada za akvarel. Galerije: “Gradska” - Novi sad; “Kafe galerija 86-98” - Sokobanja, “Spektar” - Herceg Novi, “Miki” - Podgorica i Bar.

Nikola Žigon Oslobađanje poetizovane beline Nikola Žigon (1958) diplomirao je na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu, Odsek slikarstvo, u klasi prof. Mome Antonovića (1991). U prvom periodu stvaralaštva bavi se crtežom, koji smatra najvažnijom likovnom disciplinom, video artom i umetničkim instalacijama. Godine 2000. živi i radi u Parizu gde se u potpunosti posvećuje slikarstvu. Dve godine kasnije postaje ekskluzivni član prestižne galerije „Prom“ u Minhenu koja ga uvršćuje u zvanični program Venecijanskog bijenala 2011. Njegove slike otkupilo je više nemačkih muzeja i privatnih kolekcija širom Evrope i Amerike. Na izložbama u Minhenu (2004. i 2009), Portugalu (2005), Beogradu (2006. i 2007) prikazuje bele slike koje sadrže umetnikov stav o pomeranju granica izdržljivosti materije boje. Godine 2009. izlaže u Tivtu, Petrovcu, na Svetom Stefanu i u Beogradu (Galerija „New Moment“), a u maju ove godine predstavio se u beogradskoj galeriji 212.

Nikola - Kolja Božović Osmišljavanje robota Nikola - Kolja Božović (1975) magistrirao je na Odseku zidno slikarstvo 2004. na Fakultetu primenjenih umetnosti u Beogradu. Docent je na Fakultetu primenjenih umetnosti na Odseku zidno slikarstvo. Član je i jedan od osnivača grupe „Hype“ i član ULUS-a. Dobitnik je više nagrada za slikarstvo, među kojima je i „Zlatna paleta“ na prolećnoj izložbi članova ULUS-a. Izlagao je na dosta grupnih i samostalnih izložbi u zemlji i inostranstvu. Njegovi radovi su u nekoliko privatnih evropskih i srpskih kolekcija, među kojima izdvajamo kolekciju „Radix“, Beograd, kolekciju „Borusan“, Istanbul, i Muzej grada Beograda.

Nikola Kolja Milunović, akademski vajar, rođen je u Beogradu 1935. god. Završio je Akademiju likovnih umetnosti u Beogradu na odseku vajarstvo kod profesora Ilije Kolarevića, magistrirao je kod profesora Sretena Stojanovića i profesora Jovana Kratohvila. Član je ULUS-a od 1961. god. a od 1999. god. i član ULUPUDUS-a. Spoljni saradnik je za skulpturu pri savetau Zavoda za zaštitu spomenika grada Beograd. Učestvovao je u radu brojnih institucija u oblasti kulture. Kada su se polovinom osamdesetih pojavili brodaovi ministarstva, brodovi - kazamati, brodovi - agresori, iskusnog kolje Milunovića, prekaljenog i u drugim formama umetničkog izražavanja osim likovnog, brodovi - insekti, brodovi - imperije, sa svim znacima korozije i truležosti, ovlaš ali dovoljno naznačenim koliko je to dopuštao crtež, i neobično promišljen, mada prividno bezbrižan potez olovkom, malo ko je bio sklon da u tim "Orvelovskim vizijama"sagleda buduće uporno istraživanje. Sa svojom devetsto osamdeset i četvrtom Orvel je bio i suviše prisutan, do bolnosti i do treptaja, i bilo ga je nepristojno pominjati još i povodom likovnih poduhvata, taman toliko (nepristojno) koliko i nametanjem jednog od najshvatljivijih tumačenja iz niza likovnih dela umetnika iz tog perioda, ili činilo se tog trena.